W niedzielę 6 maja, ks. Paweł Cecha z małżonką reprezentowali Polską Parafię Prawosławną w Brukseli na uroczystych obchodach światowego Dnia Polonii i Polaków za Granicą. Tegoroczne wydarzenie miało charakter ze względu na setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. W wydarzeniu uczestniczył Marszałek Senatu RP Stanisław Karczewski, Ambasador RP w Królestwie Belgii Artur Orzechowski, dyplomaci, senatorzy, europosłowie, posłowie, generalicja oraz przedstawiciele organizacji polonijnych działających w Belgii.
Proboszcz Polskiej Parafii Prawosławnej wziął udział w spotkaniu marszałka z przedstawicielami organizacji polonijnych w Ambasadzie oraz w uroczystej mszy świętej celebrowanej przez ks. prof. Waldemara Chrostowskiego, Konsultora Rady Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego, w kościele Notre Dame de la Chapelle. Przybyło około 40 sztandarów szkół polskich i organizacji. Obecna była liczna Polonia.
Dzień zakończyła uroczysta gala w teatrze Saint Michel. Za działalność na rzecz Polonii, w dniu światowych obchodów jej święta, marszałek Karczewski, wręczył senackie medale za zasługi w takich kategoriach jak: kombatanci, edukacja, zespoły folklorystyczne, kultura, działalność społeczna i organizacje polonijne.
Dzień Polonii i Polaków za Granicą obchodzony jest 2 maja od 2002 roku – pierwsze edycje miały miejsce w Warszawie, a od 2008 r. odbywały się także wśród środowisk polonijnych za granicą. Dotychczas Dzień Polonii za granicą odbył się w Grecji, Rosji, Kanadzie, Ukrainie, Czechach, Serbii, Węgrzech, Szwecji i w 2018 w Belgii.
MSZ szacuje, że w Belgii mieszka obecnie ok. 120 tys. Polaków, z czego około 70 tys. to poakcesyjni migranci zarobkowi. Największe skupiska polonijne znajdują się w aglomeracjach Brukseli i Antwerpii oraz w okolicach Liege i Charleroi. Według belgijskiego urzędu statystycznego w ciągu ostatnich 13 lat liczba Polaków mieszkających w Belgii wzrosła dziesięciokrotnie; Polacy stanowią 5,4 proc.˙cudzoziemców. Daje to Polakom piąte miejsce pod względem liczebności wśród mniejszości narodowych zamieszkujących Belgię, po Włochach, Francuzach, Holendrach i Marokańczykach. Historycznie główne fale emigracji polskiej do Belgii to emigracja polityczna po powstaniach z lat 1830 i 1863, wychodźstwo zarobkowe w okresie międzywojennym, emigracja powojenna (m.in. żołnierze I Dywizji Pancernej generała Maczka), emigracja z lat 60. i 70. XX˙wieku˙(przede wszystkim przedstawiciele inteligencji, świata nauki i kultury) oraz emigracja polityczna z˙lat 80. XX wieku (ok. 5 tys. osób).
Jak podaje MSZ, w Belgii działa 16 organizacji polonijnych o zasięgu ogólnokrajowym o różnym charakterze: kulturalnym, kombatanckim, religijnym, ekonomicznym. Strukturą koordynującą aktywność Polonii oraz reprezentującą ją na zewnątrz jest Rada Polonii Belgijskiej.
